Not defterimi aramaya başladım. Yastığın altında yok. Sandalyenin üzerindeki kitapların arasında da. Her türlü ıvır zıvırı koyduğum kutunun içerisine de baktım; yine yok. Zaten hiçbirşeyi hemen bulamam bu odada; fakat nihayetinde bulamadığım bir şey de olmadı tabii. Şimdi ise beklemeye tahammülüm yok. Savaş meydanında aldığı ölümcül yaralarıyla acıdan kıvranan bir askerin morfini istediği gibi istiyorum defterimi.
Halının altında buldum ve rastgele açtığım bir sayfaya yazmaya başladım hızlıca. Kalemi diğer sayfaya geçerken kaldırdım. Bir daha kaldırdığımda ise üçüncü sayfaya geçiyordum. Sonra durdum. Derin bir nefes aldım. Rahatlamıştım. Sayfaları koparttım, yüz parçaya böldüm ve çöpe attım.
