Altı gündür evdeydim. Sahile inip birkaç bira içsem güzel olacak diye düşündüm. Evde bizimkilerin bozukluklukları koyabileceği köşelere baktım. Bir bira parası çıkmadı. Halının üzerine uzanıp ne yapsam diye düşünürken uyumuşum. Kardeşim gelmiş, uyandım. Öyle görünce beni güldü. Kalktım yerimden. Odaları amaçsızca dolaştım. Mutfağa girip çay koymaya hazırlanırken banka hesabımda 18 lira olduğunu hatırladım. İşte mutluluk!
Evden çıkıp kıyıya doğru yürüdüm. Diplerinde oynaşan köpeklerle, kimisi yanan kimisi sönmüş sokak lambaları.
Sessizliğin içinde mütemadiyen devam eden ayak seslerimin ritmini dinledim. Güzel bir gece, çirkin bir adam.
Marketten iki bira alıp kartı uzattım. Para çıkmadı. Şaşırdım. Olması gerekir dedim. Hayal kırıklığıyla biraları yerine koyarken “al al sonra verirsin” dedi adam. Küçük bir tereddütten sonra aldım. Teşekkür ettiğimi belirtir bir kafa hareketi yapıp çıktım. Parayı getireceğimi düşündüğü için biraların satılmış olmasının daha iyi olacağında karar kılmış bir adam. Güvenilir bir adama mı benziyorum?
Sahilde yaşlıca bir kadından başka kimse yok. Elinde bir sigara. Bir an için bana baktıktan sonra denizi seyretmeye devam etti. Biraz yürüyüp kumlara oturdum. İlk yudumu aldım. Cebimden not defterini çıkardım, bu satırları yazdım.
